เพลง : ละครหลงโรง
ศิลปิน : สมยศ ทัศนพันธ์

โอ้ความลำเค็ญ ชีวิตยากเข็ญทุกข์ทรมาน
ชั่วก็มีทั้งดีก็ผ่าน พบพานมาแล้วไม่วาง
ความเอยความจน ดิ้นรนเสียจนสิ้นทาง
ไม่พบหนทางสว่าง โอ้ทางชีวิตมืดมน
ดั่งมีมือมาร คอยตามประหารให้วายชีวา
เกิดมาจน ต้องทนฟันฝ่า ชะตาขีดไว้เวียนวน
เพียรทำความดี สู้มีน้ำใจอดทน
ไม่เห็นมีใครสักคน ช่วยดลให้เราสบาย
หรือว่าเรา เขาสร้างให้มาชูโรง
บทบาทมาเป็นตัวโกง ในโรงละครจนตาย
สร้างความดี กลับมีคนเห็นเป็นร้าย
โลก นี้น่าหน่าย ไม่วายมีอนิจจัง
ลูกเมียเคยมีกลับปลีกหลีกหนีเพราะเรามันจน
เพื่อนเคยมีเดี๋ยวนี้หมองหม่น
ทุกคนเหยียดหยามประดัง
มองดูตัวเอง ดังเพลงร้องมาให้ฟัง
เที่ยงแท้แน่อนิจจัง เปรียบดังละครหลงโรง..