เพลง : กาฝากหัวใจ
ศิลปิน : สาธิต ทองจันทร์

เสีย แรงรักมาก
เจ้าเป็นกาฝาก
แทบไม่เชื่อสายตา
อยู่ รักกันดีๆ
ยังไม่ถึงปี
ก็เริ่มมีปัญหา
.มา จากต้นไหน
เธอเป็นใคร
ก็ไม่ว่าแก้วตา
เขาขว้าง เขาโยนเจ้ามา
น้ำตาเปียกหน้า
ฉันเป็นคนเช็ดเอา
เห็นเธอเศร้าชายยังเว้าว่า
เช็ดน้ำตาเถิดน้อง
เถิดน้อง
อย่าหมองเศร้าเก่าศรี
หยุดน้ำตา
เจ้าไว้เพียงแค่นี้
ยังมีพี่ผู้รองรับ
กลับใจสานวลนาง
คิดว่าคราวฝันร้าย
.เสีย ดายรักมั่น
เราตกลงกัน
อุปสรรคไม่กลัว
ยามทุกข์
จะเป็นเพื่อนปลอบใจ
ถึงมันยากไร้
จนหน้ามืดตามัว
.เหมือน สายฟ้าฟาด
ขาดเปรี้ยง ลงตรงกลางใจ
ไม่นานเท่าไร
เธอตั้งตัวได้
เลยทำเป็นเล่นตัว
ติดต่อเขา
เอาชายอื่น เข้ามาพันพัว
ปวดร้าว หัวใจทั้งขั้ว
เมื่อรู้ตัวว่ามีคนมาแซง
.โดนเขาแย่ง
ถือเอาใจไปผ่า
คือเจ้าฆ่า
พี่ถิ่มเป็นได้บ่อีดู๋
ไม้ต้นเก่ากว่าสิมาฮำฮู้
ว่าเหมิดมอกเหมิดแกน
กาฝากแสนใจดำ
เขาหย่องยีกินเนื้อ
เหลือโคนต้น
วันใดเด้ดอกสิโค่น
ใจคนคือจั่งไม้
กาห้อยกิ่งแสวง
.เสีย แรงรักเก้อ
ฉันมอบให้เธอ
หมดทุกสิ่งทุกอัน
ฝากกายฝากดวงชีวัน
ให้แก่จอมขวัญ
เพื่อไว้วางใจ
.หวังไว้ ยามเจ็บป่วย
อาศัยเธอด้วย
มากกว่าใครๆ
กู่ร้องเจ้าก็ไม่สนใจ
หวนคืนไม่ได้
เพราะเจ้าไปเชื่อเขา
.โอ๊ย ตายแน่ๆ
เป็นเหมือนไม้แก่
ไม่มีร่มมีเงา
กาฝาก กินไม้ต้นเก่า
มันช่างเหมือนเรา
มีกาฝากกินใจ
เฮาคือไม้
ใบเหลืองหง่ากะเตื่อย
เมื่อยไปเหมิดทุกด้าน
ครองท่าตั้งแต่ตาย
ตั้งแต่ก่อนเจ้า
ยังเป็นผู้พ่าย
อ้ายยังปลอบประโลมใจ
บัดนี้ไผหนอนาง
สิเขี่ยผงในตา
ซอยพี่ชายบัดยามกลุ้ม