เพลง : วาสนากาดำ
ศิลปิน : สาธิต ทองจันทร์


โอ้กาเอ๋ยกา
วาสนาของเจ้ากาดำ
เกิดมามีกรรม
จนถลำร้องว่ากากา
รูปชั่วตัวดำ
ยังต่ำที่ศักดินา
เขาหาว่าเป็นโจรา
อีกาข้าด้อยเพียงดิน
พี่เองเกิดมาจนยาก
ทนลำบากช้ำจนชาชิน
เปล่าว่าแต่น้ำตาริน
น้ำตาหมดสิ้นเลิกไหลออกมา
ไผเห็นหน่าว่าเป็นกาตระกูลต่ำ
ปานมีกรรมสร่างไว้ทางพุ้นทดหลัง
แม้กระทั่งบางเทื่อหนีอาย
หนีความหมายความฮัก
สิ่งผะอมคืนได้
หนีไกลไกลเพิ่นยังตามคนแพ้
ผู้เป็นแผลหัวใจเบิดทางได้สู้เพิ่น
บังเอิญยังรักถิ่มเพิ่นหวังฆ่าจึ่งยอม
ยอมใจเลยเป็นเหมือนเชลย
ผู้แพ้แก้มือ
เขาบอกให้ยกมือขึ้น
ไม่ขัดไม่ขืนไร้สิ่งที่ถือ
ยังหาว่าชูระเบิด
ยกปืนตะเพิดยิงมาที่มือ
วิงวอนขอไว้ชีวิต
เขาไม่สนุกเคลียเขาดื้อดื้อ
คนจนเขาไม่ฆ่าด้วยมือ
ทั้งโง่ทั้งซื่อเขาฆ่าด้วยเท้า
เอามือฆ่าย่านมลทินเปื้อนใส่
ย่านขี่ไคลผู้โง่ไหลเปื้อนใส่มือ
รักก่อนซื้อเถ้าแก่เงินดอง
ลองเบิ่งดู้คนทุกข์ส่ำอีกาดำปี้
ดำคือหมื่อเพิ่นหวังแนปืนใส่
ลางเถื่อเฮ็ดหุ่นไว้ตั๋วล่ออีกา
ฮ้องก้าก้าพือปีกพือหาง
เฮ้ดมืดคลำนำคิดว่าเจ้าของ
เพิ่นตามล่า
โอ้กาเอ้ยกา
ด่นไหมหนาเขาจะให้อภัย
ถึงร้องตะเกียกตะกาย
ขอตาขอยายที่ไหนจะให้
ตายายจะไปที่ไหน
ยังบอกหลานไว้ให้ดูถั่วดูงา
เด็กดื้อพูดยากซุกซนคำโกหกคน
ยังหลอกเด็กว่า
อย่าดื้ออย่าซนกลัวกา
โน่นมันบินมาจับที่กิ่งไม้
ไผซังซ้ำให้ดูแลกะอยากเกี่ยง
บ่คือนกเพิ่นเอี้ยงกินกล้วยอยู่กรง
ซงปากเว้าอ่อยอ่อยเจ้าของเป็น
ไผซิเห็นใจกาเวทนาซิมีบ้อ...........