เพลง : ดุจนกขมิ้นแสวงรัง
ศิลปิน : สุเทพ วงค์กำแหง

ยามสายัณห์ตะวันรอนรอน
วิหคผินบินจร
โผคืนยังคอนร่อนสู่รวงรัง
เข้าชายคา
บ้างหากิ่งไทรร่มไม้ใบบัง
ร้องเรียกคู่คืนรัง
แอบอิงฝังกายนอน
เห็นวิหค
กกกอดกันตามประสา
ถึงร่มไม้ชายคา
ยังสุขาเคียงคอน
ฉันมาพลัดถิ่น
ไร้คู่อยู่กินหลับนอน
ใช้ชีวิตเร่ร่อน
สัญจรตลอดมา
ต้องโบยบิน
ดุจนกขมิ้นเหลืองอ่อน
พลัดที่ทางบินว่อน
ร่อนหลงมา
รัญจวนหวลไห้
โอ้ใครหรือจะเมตตา
เหลือแต่กายไร้ค่า
เที่ยวมาเพื่อโชคชัย
แดนรุ่งเรือง
แหละเมืองกันดาร
ฉันได้เคยซมซาน
พบพานไม่ว่า
จะใกล้หรือไกล
ด้วยเรือนร่าง
ซึ่งทุกถิ่นทางต่างเย้ยไยไพ
ฉันหอบหิ้วดวงใจ
เพื่อจุดหมายที่มี
เหมือนวิหค
เจ้านกขมิ้นบินจร
ฝันใฝ่สร้างรังนอน
ได้ผ่อนพักอินทรีย์
ฉันเพียรวกวน
หาคนเมตตาปรานี
หวังจะมอบชีวี
ที่รวยด้วยรักจริง
หากมีใครที่รู้จิตใจตรงกัน
ขอเทิดทูนรักมั่น
แอบขวัญอิง
บูชารักใคร่
ด้วยใจมิแปรแท้จริง
รักที่แท้คือสิ่ง
ที่ใจเราใฝ่ปอง