เพลง : วังบัวบาน
ศิลปิน : สุนทราภรณ์

ร้อน ลม หน้า แล้ง
ใบไม้แห้ง ร่วงลอย
หล่นทยอยเกลื่อนตา
ไหลตามกระแสน้ำพา
ลอยมาทั้งกลีบดอกไม้
จากภูผาไหลมา
สู่ในวังน้ำ
สุสานเทวีผู้มีความช้ำ
เหนือใคร
ดอกไม้ ใบไม้ไหลมา
คล้ายพวงหรีดร้อยมาลา
ไหลมาบูชา บัวบาน
น้ำ วน นี่ หนอ
เป็นที่ก่อ เหตุการณ์
ที่บัวบานฝังกาย
ยึดเอาเป็นหอเรือนตาย
ลอยกายไว้ด้วยแผ่นน้ำ
จากหุบเขาแนวไพร
สู่ในเวียงฟ้า
ฝากไว้เพียงชื่อเลื่องลือเนิ่นช้า
ฝังจำ
ฝากคำสัตย์สำนึกตรอง
หลงทางสุดหวังคืนครอง
หลงตัวจึงต้อง ลาระทม
เอาวังน้ำไหลเย็น
นี่หรือมาเป็นเมรุทอง
เอาน้ำตกก้องเป็นกลองประโคม
เอาเสียงจักจั่นลั่นร้องระงม
เป็นเสียงประโคมร้องต่างแตรสังข์
เพดานนั้นเอาเมฆฟ้า
ภูผานั้นต่างม่านบัง
ประทีปแสงจันทร์ใสสว่าง
อยู่เดียวท่ามกลางดงดอย