เพลง : คนจนคนจร
ศิลปิน : หยาด นภาลัย

..เพลง คนจนคนจร..
.....
..เหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อน
นั่นแล้ว ตัวเรา
ความจนอับเฉา
ต้องจรเร่ร่อน เรื่อยไป..
สู้แดดลมฝนทนทรมานใจ
ค่ำแล้วนอนไหน
ยังไม่เห็นทาง
อ้างว้างเหมือนกา หลงรัง..
ถึงจนทนกิน
และกัดก้อนเกลือ ลำเค็ญ
ใครเล่าจะเห็น
นึกเป็นโชคร้าย ประดัง
แสนยากหากไร้
หมายปองคนชัง
แอบอิงพิงหลังอุ่นเนื้อขวัญใจ
ไม่นึกน้อยใน ตัวเรา..
คนจนคนจรหมอนหมิ่น
พลัดที่พลัดถิ่นอับเฉา..
ใครใครดูแคลน
หยามประณามเรา
ทุกคนเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่า
โอ้เขาเหยียดกันทำไม
เหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อน
นั่นแล้วคิดดู
ไร้ญาติขาดชู้
ต้องจรเร่ร่อนเรื่อยไป
แม้หากมีชู้คู่อิงเอมใจ
ค่ำแล้วนอนไหนไม่นึกกังวล
อิ่มชู้คู่กมล คนเดียว..
.....
..เหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อน
นั่นแล้ว คิดดู
ไร้ญาติขาดชู้
ต้องจรเร่ร่อนเรื่อยไป
แม้หากมีชู้คู่อิงเอมใจ
ค่ำแล้วนอนไหนไม่นึกกังวล
อิ่มชู้คู่กมล คนเดียว..