-
เพลง : เพื่อนเธอเหมือนเดิม feat. PMC (ปู่จ๋าน ลองไมค์)
ศิลปิน : Pinpin (ปินปิน ปวีณ)
ถ้าวันนั้น ฉันไม่พูดมันออกไป
ถ้าตอนนั้น ฉันยังเก็บคำนั้นไว้
ถ้าไม่บอก ว่าฉันคิดอะไรไปอย่างนั้น
ไม่พูดมัน ไอ้คำนั้นข้างในใจ
เธอก็คงยังดีกับฉัน เราก็คงยังเป็นเพื่อนกัน
คงไม่มีวันที่ฉันเสียเธอไป
บอกเลย รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รักกัน
แต่ตัวฉันก็ยังยืนยันที่จะยอมพูดมันไป
ลองเชื่อในคำคำนี้ที่ฉันมีข้างในใจ
แต่แล้วเป็นยังไง ในตอนนี้ บอกหน่อย
ไหนใคร ๆ ที่บอกว่าให้พูดมัน
หากสุดท้ายถ้าไม่รักกัน แค่ให้รู้ก็ยังดี
แต่กับฉัน บอกเลยตอนนี้
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
ไม่ให้รู้ว่าฉันนั้นรักเธอ
ถ้าไม่บอก ว่าฉันคิดอะไรไปอย่างนั้น
ไม่พูดมัน ไอ้คำนั้นข้างในใจ
เธอก็คงยังดีกับฉัน เราก็คงยังเป็นเพื่อนกัน
คงไม่มีวันที่ฉันเสียเธอไป
[PMC Rap]
รักเหมือนน้ำสี่สายที่เป็นสหายที่เจ้าพระยา
รักนั้นจึงกว้างและใหญ่และมีเรือใบลำนึงล่องมา
เปรียบเรือเป็นเหมือนหัวใจและลอยเหนือไปอ่าวไทยอันดา
รักนั้นอยู่คู่หัวใจเหมือนกับเรือใบคู่กับคงคา
เรือใบมากับแม่น้ำมันช่างงดงามและสวยเหลือเกิน
มิตรภาพกลับเป็นเขื่อนกั้นและเรือใบนั้นก็จะต้องเผชิญ
ถ้ารักมันล้นมันหลามเป็นเหมือนสายน้ำไหลข้ามพะเนิน
มันจึงหยุดจึงยั้งไม่ได้อยากพูดออกไปว่ารักเหลือเกิน
และเรือไหลข้ามพะเนินน้ำจึงเขินเหือดแห้งหาย
เรือนั้นจึงต้องขาดน้ำหัวใจดวงงามขาดรักสาย
เรือใบมันจึงผุจึงพังรู้ตัวอีกครั้งก็ในเมื่อสาย
มันจึงต้องเจ็บลำเค็ญเป็นเหมือนอีเย็นโดนเฆี่ยนด้วยหวาย
หากว่าน้ำไม่บอกเรือ หากว่าเรือไม่ข้ามเขื่อน
มันคงสวยงามเช่นนั้นเหมือนเธอกับฉันตอนเราเป็นเพื่อน
อยากย้อนให้น้ำไหลกลับอยากพาเรือกลับที่ไหลที่เลื่อน
แต่คงเป็นไปไม่ได้และสูญสลายแม้คำว่าเพื่อน
บอกเลย รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รักกัน
แต่ตัวฉันก็ยังยืนยันที่จะยอมพูดมันไป
ลองเชื่อในคำคำนี้ที่ฉันมีข้างในใจ
แต่แล้วเป็นยังไง ในตอนนี้ บอกหน่อย
ไหนใคร ๆ ที่บอกว่าให้พูดมัน
หากสุดท้ายถ้าไม่รักกัน แค่ให้รู้ก็ยังดี
แต่กับฉัน บอกเลยตอนนี้
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
ไม่ให้รู้ว่าฉันนั้นรักเธอ
[PMC Rap]
มิอาจย้อนวันเวลาให้ยามนิทรากลายเป็นกลางวัน
มิอาจสลับสับเปลี่ยนให้แสงอาทิตย์กลายเป็นแสงจันทร์
โลกนี้มีคำพูดอื่นที่ควรหยิบยื่นกันเป็นร้อยเป็นพัน
แต่คำว่า รัก รัก รัก ฉันมอบให้แต่คนสำคัญ
เรือที่ผุพังมิอาจจะยั้งความพยายาม
เก็บเศษไม้มาตอกตะปูจะกอบจะกู้ซ่อมเรือคันงาม
จะทวนย้อนลำนาวาในวันที่ฟ้านั้นเป็นสีคราม
ต้องกลับที่เรือเคยอยู่เพราะวันนี้รู้ว่าเรือวู่วาม
พะเนินที่สูงชันเป็นเหมือนเส้นกั้นที่เธอขีด
สายน้ำคู่กับเรือใบเหมือนกับรักกับใจที่เธอฉีก
และเมื่อพะเนินมันกั้นก็ไม่อาจย้อนมันกลับไปได้อีก
มันจึงเหมือนเรือเปอร์เซียที่ไม่อาจคลอเคลียกับกองทัพกรีก
ถ้ารู้ว่าเรือต้องพังฉันควรจะหยุดจะยั้งมันไว้
เพื่อนกับมันก็จีรังควรเป็นแบบนั้นจะดีกว่าไหม
ฉันควรจะกักจะเก็บเพราะพูดแล้วเจ็บและเสียเธอไป
จางหายทุกความสัมพันธ์และสุดท้ายนั้นไม่เหลืออะไร
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
กลับไปเป็นแค่เพื่อนเธอ เหมือนเดิม
