เพลง : พนาไรห์ม (Phana Rhyme)
ศิลปิน : River Rhyme, Z4 Records, Rare Musix

เมื่อไหร่พวกมึงจะหยุด หรือต้องให้โลกนี้มันเหลือแค่มนุษย์
โลกหยิบยืนที่ ให้มนุษย์ยืน มนุษย์กับแผดเผาโลกด้วยไฟฟืน
โลกหยิบยืนที่ ให้มนุษย์ยืน มนุษย์กับแผดเผาโลกด้วยไฟฟืน
โลกหยิบยืนที่ ให้มนุษย์ยืน มนุษย์กับแผดเผาโลกด้วยไฟฟืน

บุกเข้าป่าเพราะเงินสั่งไปพร้อมปืน ทรัพยากรหมดไปนักการเมืองไม่พร้อมคืน
เอาแต่โหยหาลาภยศทรัพย์สมบัติ จรรยาบรรณไม่อยู่ในประสาทสัมผัส
สร้างเขื่อนมาปั่นไฟไปหลายล้านกิโลวัตต์ จะไปสนทำไมกี่ล้านชีวิตก็แค่สัตว์

เพราะมนุษย์มันตั้งตนประเสริฐกว่า สัตว์ก็รักชีวิตเพียงแค่มันไม่มีปากมาด่า
คนยังมีเมืองสัตว์ต้องมีป่า ก็ถ้ามึงไม่มีบ้านจะอยู่ที่ไหนล่ะไอ้ห่า
บ้านของสัตว์ป่าคือป่าดงพงไพร เวลาสัตว์โดนฆ่าไม่เคยตกลงปลงใจ
ขอพื้นที่ป่า ให้สัตว์ได้อยู่และแพร่พันธุ์ ส่วนพวกนักการเมืองไล่มันไปตายช่างแม่งมัน

วันนี้ผมออกมาพูดแทนสัตว์ ทั้งใบไม้และต้นหญ้าที่ไม่มีเสียงโต้กลับ
คุณจะไปรู้อะไรในดงป่าคอนกรีต เสือหมีและนกเงือกที่ถูกล่าจับร่างฉีก
สัตว์ไม่มีสิทธิ์เถียง คนไม่มีสิทธิ์เขียน ภาพไม่มีสิทธิ์เปลี่ยน ธรรมชาติไม่มีเสียง
เราคือองค์ประกอบ ปากเราคือกระบอก ไม่ว่าช้างกระรอก มันต้องมีสิทธิ์รอด
มันต้องเป็นธรรม ไม่ใช้ให้วิ่งหนีซ่อน

บางคนอยู่ในป่าก่อไฟ คุณอาจนั่งดื่มสุราหยิบบุหรี่ต่อไฟ
แม่เสือและลูกน้อยสงบอยู่ในพนาไพร แต่หลังจากลูกมันลืมตาไม่มีแม่อีกต่อไป
มันจะมีอะไรไปมากกว่าผลประโยชน์ จากป่าที่เขียวขจีวันนี้มันมีแต่ซากกระโหลก
จะจดใบสุดท้ายลาตายฉบับหนึ่ง ให้คุณได้คิดย้อนกลับว่าโลกยังมีชีวิตอื่น

เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา
เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา

ตัดสินใจเดินเข้าป่าก่อต้นไม้เหลือแต่ราก สบัดทิ้งซึ่งยศฐาอนุรักษ์ธรรมชาติ
แม้ขาแข้งจะอ่อนแรงดีกว่าสัตว์เหลือแต่ซาก มิตรสหายมาตายจากคือบทเรียนที่ควรทราบ
ยังวาดภาพความอุดมด้วยหยาดเหงื่อที่รินไหลมิตรสหายมาล้มตายยังคงสู้ต่อให้ลมจะสิ้นไป
จะยืนยัดแม้จะขัดขวางความต้องการของใคร ๆ

เจตนาจะรักษาผืนแผ่นดินป่า คัดค้านการล่าสัตว์น้อยใหญ่
จะคงไว้เพียงแต่ชื่อให้ลือขาร สิ่งที่ทำให้สูญเปล่ากึกก้องถึงแดนนิพพาน
หนึ่งเปี้ยงเสียงปืนดังลั้นสะท้านป่า หนึ่งฝันอยากดับเปลวไฟ หนึ่งวูบไหวผวา
หนึ่งคนสร้างบรรทัดฐานสานต่อเจตนา หมื่นคำร่ำไห้จากไปจนลับตา

พรบ. คุ้มครองสัตว์เมือง แต่ไม่คุ้มสัตว์ป่า แค่มีการศึกษาไม่ได้ตีตราว่าดีกว่า
ใฝ่หาแต่ธรรมะแต่ไม่รู้ความหมายในตำรา ผิดชอบชั่วดีทำง่ายโดยไม่ต้องใช้ปัญญา
ตีค่า ราคา จากซาก ของสัตว์ กฏหมาย คัดค้าน ตัดไม้ ประดับ
ชีวิต ประวัติ ของคน ดูป่า ดับดิ้น เป็นศพ รำลึก ในป่า

สัตว์เดรัจฉานคือมีกระดูกสันหลัง คนก็คือสัตว์แต่ประเสริฐอยู่ไหนกัน
ถ้ามึงยังไม่เข้าใจไปฟังชีวิตสัมพันธ์ ขนาดตำนานเพื่อชีวิตยังยืนร้องเพลงกอดคอกัน
โลกมันเปลี่ยนแปลง ป่าไร้เรี่ยวแรง สักวันจะเอาคืนมุนษย์ด้วยพลังแฝง
ให้สาสมด้วยภัยธรรมชาติ เรียกคืนพื้นที่ที่โดนทำลายสุดท้ายโลกพินาศ

เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา
เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา

ตอนนี้มันตีหนึ่งกว่า ตอนที่กู Rest in peace ให้บางคน
I say the lord for give me I say the god for give me
แค่เสียงปืนที่ดัง หนึ่งกันยาแต่กู Fuck the real shit
ตอนที่คนยิงแม่มึง แม่งคง เหมือนที่สัตว์ป่าไม่มีที่ยืนที่แม่วงก์
พอกูบอกว่าพระเจ้าไม่คุ้มครอง เหมือนกับตอนที่ไม่คนก็สัตว์แม้งถูกยิง

คนแม่งก็เข้าไปที่ผาแต้ม เงินมันไม่มีถูกผิดจึงมีสัตว์ถูกยิงที่ห้วยขาแข้ง
เพราะเสียงปืนที่แม้งดังกว่า หนึ่งกันยาคงไม่มีคนตาย
ตอนที่กูยิงตัวเอง I say a rest in peace
เหมือนกูยอมให้ตัวกูตายคนแม้งก็พึ่งได้ยิน
ตอนที่กูบอกว่าป่านี้แม้งไม่ใช่ของคน
มาถึงวันที่กูถามตัวเองว่าป่านี้เป็นของใคร และป่านี้เป็นของใคร

และป่านี้เป็นของใคร และป่านี้เป็นของใคร และป่านี้เป็นของใคร

และนี่คือเสียงกรีดร้องจากป่าไม่มีปากด่าหมดสิ้นศรัทธาจากเหงื่อที่ไหลจากป่า
เมื่อคุณและค่าของสัตว์และป่ามันกลับต้องจบและนิ่งสงบอยู่ตรงดาบหน้า ต้นเหตุคือว่า
มุนษย์ไม่เคยพอในทีที่อยู่ในฐานของตน ถึงดวงวิญญาณของสัตว์ไม่อาจตัดสินด้วยคำของคน
เพราะคนคือคนและสัตว์คือสัตว์เป็นมาตั้งแต่กำเนิด

สวนทางกับพฤติกรรมทรามๆที่คนมันพูดกันเองว่าตัวของกูนี้แหละเป็นสัตว์ประเสริฐ
หยุดกันเถิด ต้นเหตุของความพินาศพวกคุณก็ทราบจงหยุดมันเถิด อย่าให้มันเกิด
อย่าเปิดประตูนรกอย่าให้สัตว์ป่าต้องพบจงหยุดมันเถิด อย่าให้มันเกิด อย่าให้มันเกิด
เป็นจุดเริ่มต้นของหายนะเพียงแค่อยากเอาชนะ อย่าให้มันเกิด

การจะหยุดคือนายไม่ทำ และฉันไม่ทำ พวกเอ็งไม่ทำ พวกข้าไม่ทำ
และเราไม่ทำ พวกนายไม่ทำ พวกท่านไม่ทำ
และการจะหยุดคือนายไม่ทำ และฉันไม่ทำ พวกเอ็งไม่ทำ พวกข้าไม่ทำ
พวกเราไม่ทำ พวกนายไม่ทำ และกูไม่ทำ

เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา
เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา

เสียงปืนที่ดังในวังนั้นคือคำตอบ ว่าใครแม่งเลวใครแม่งเลว
เพราะพฤติกรรมที่โหดร้ายคือทางออก แต่คนแม้งเฟลคนแม่งเฟล
ตัวกูเองก็รู้ ไม่ได้ต้องการให้ใครมองว่าโลกสวย
และมึงต้องการให้โลกมันเหี้ยหรือไง เราก็รู้กันอยู่ เราก็รู้กันอยู่

ออกซิเจนไม่เหลือเลยอีสัส ออกซิเจนไม่เหลือเลย
ต้นไม้มีมากเท่าไหร่มึงก็รีบตัด ไม่เหลือแม้แต่เสือเลย
และกูถามตรง ๆ ถึงว่าแม้ว่าโง่ที่จะถาม
ว่าทำไมมนุษย์ถึงต้องอยู่สูงสุดในทุก ๆ ห่วงโซ่ของอาหาร

และมึงควรจะหยุดหยุดเรื่องนี้ในทุกประเทศ
ลูกหลานมันไม่เหลือจะใช้มึงควรหยุดทำลายระบบนิเวศ
เสียงปืนที่ดังมามันคงหมดเวลาชะล่าใจ
ก็เพราะในทุกวันที่พวกกูเขียนแร๊พมันมีอีกชีวิตที่ฆ่าไป

อยากเปลี่ยนควันต้นไม้ให้มาจากควันกัญชา เชื่อสิว่ามันดีเพราะฉันเห็นมากับตา
มึงเอาชีวิตเขานั้นไปแลกกับเงินตรา เด็กบางคนยังเคยร้องไห้เพราะซิมบ้าไม่กลับมา

ลอง ๆ มาคิดดูให้ดี ว่าสิ่งที่เขาทำทำเพื่อเรามากี่ที
ถ้าไม่มีเขาไม่มีใช้ในวันนี้ แต่บางคนนั้นทำการกระทำที่อัปปรี
พอเขาทำผิดก็ตบตี มึงก็เอาใจเขามาใส่ใจเรากันหน่อยดิ
เขาบอกว่าพูดไม่ได้พูดไม่ได้ว่าโทษที แต่ว่าสิ่งที่มึงทำตัวมึงก็ยังคิดไม่ดี
มันจะไม่มีวันหวนกลับและหวนคืน และใครจะไปสนใจอะไรล่ะในกองฟืน
บางทีในแอบหลับตอนนั้นหน่ะพวกเขายืน บางทีสิ่งมีชีวิตก็เป็นสิ่งของให้พวกเขายืม

เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา
เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา

เกิดจากธรรมชาติแต่มันน่าอนาถมนุษย์เสือกลืมกําพืด
ทำลายทุกสิ่งล้วนแต่กําปะนาทเสือกอยากจะยืนทำยืดอำนาจ
เงินกำหนดอำนาจใจ และจบที่ไกปืน
ไม่อาจจะนับจะสักกี่ชีวิตที่มันดับไป กี่ชีวิตที่ใครลืม
เกินมาตราวัดถ้างัดเอาไม้มาเรียงกัน
เมื่อไฟมันลามมันเผามันผลาญทุกสับประสิ่งเหลือเพียงควัน
คนใจทรามสนองแต่ความต้องการแค่เพียงมัน
Fuck You ผู้อนุรักษ์และอนุมัติเสือกเป็นหน่วยงานเดียวกัน

ผืนป่าถูกตีกรอบ แบ่งเป็นสัมปทาน แบ่งเป็นรีสอร์ท ลูกเมียมึงอยู่ดีกินดีเลยสิอีดอก
และไม่สนใจใครจะ Report เหมือนแค่ดึงคดีดอก
วันที่ธรรมชาติคำรามกูเห็นแต่คำถามทำไมจึงเป็นเช่นนี้เหล่า
เย็ดแม่ตอบด้วยคำวานโรยด้วยคำหยามจะเอาแต่ทำลายจะหวังให้มันเป็นเช่นไรได้แค่คำถาม
สัตว์จะอยู่อย่างไรถ้าไร้ป่า เดรัจฉานว่าดุร้ายจิตใจมนุษย์กับโหดร้ายกว่า
ไว้ที่ไร้เสือคงเหลือแค่เศษพนาพงไพร อีกกี่ชีวิตที่ต้องมาสังเวยเพราะเจตนารมณ์ไพร

สัตว์อยู่อย่างสงบกูเห็นแต่สัตว์มนุษย์ไอสัตว์ประเสริฐ
ควยเหอะที่โลกแม้งแย่ก็เพราะพวกมึงทุกคนนั้นแหละ อีสัส!
ป่าแม้งโดนตัดสัตว์แม้งโดนล่า เอาจริง ๆ คือว่าคนแม้งน่าโดนฆ่ากว่าสัตว์อีกนะ อีสัส!
บอกตัวเองประเสริฐแต่สิ่งที่ทำสวะแสวงหาแต่หายนะให้โลกจังวะ
ทำไมทุกคนแม้งโลภจังวะมึงลองเปิดโลกทัศน์ใหม่อยู่กับธรรมชาติ
ไม่ใช่ตัดมาสร้างหัดปรับตัวอยู่กับสัตว์บ้าง

คนแม่งเหี้ยมันก็ยังคงเหี้ยเหมือนเดิมอยู่ตลอดมันยังทำเหี้ยทำเรื่องเหี้ย ๆ เหี้ยเหมือนเดิม
พวกคนเหี้ย ๆ มันก็ยังคงเหี้ยเหมือนเดิมอยู่ตลอดมันยังทำเหี้ยทำเรื่องเหี้ย ๆ เหี้ยเหมือนเดิม
เบื่อ โลกแม้งแย่ลง พวกมึงนั้นเหี้ย พวกที่เอาแต่ได้ ตัวพวกมึงมันเหี้ยโลกแม้งก็เลยเหี้ย
เบื่อ โลกที่คนแม้งเอาแต่ได้ โลกที่คนไม่สนใจ โลกนี้แม้งกำลังจะตาย

เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา
เจ้านกน้อยไม่กล้ากลับรัง เห็นสัตว์ป่าเขาเริ่มไม่ปลอดภัย
ปลายปากกาเซ็นต์ให้ทำลาย อสูรกายพยามกลืนป่าเขา