เพลง : น้ำตาลักลั่น
ศิลปิน : วีระพงษ์ วงศ์ศิลป์

แนมเห็นเสื้อโตเก่าที่เจ้าเคยนุ่ง
อยากลักห้อยลง ยามได๋น้ำตาของอ้าย
อยู่กันหลายปี คิดว่าชาตินี้ฮ่วมกันจนตาย
ผ่านทุกข์ปัญหามากมาย
จนเซื่อใจไว้ใจทุกอย่าง

บ่คิดฝันวันนี้สิเหลือแต่เสื้อ
ฮอดบ่อยากเซื่อว่าเจ้านั้นทิ้งอ้ายไป
ไม่มีลางบอกมาก่อน พอให้ทำใจ
แทบช็อกเลิกงานมาได้
ฮู้ข่าวเจ้าไปนำบ่าว

คิดฮอดภาพเก่า
สองเราเคยอยู่ด้วยกัน
น้ำตาของอ้ายลักลั่นสองข้าง
จักแม่นยามใด๋ ใยรักเก่าๆ
บ่เหลือให้เจ้า พอยั้งใจไว้
แน่บ่ถามแหน่เมียอ้าย
จึงตัดสินใจหนีไปนำบ่าว

มือจับเอาเสื้อโตเก่าเจ้าตกอยู่ดิน
อ้ายนั้นยังได้กลิ่น
กลิ่นไอครีมโตเจ้าอยู่หลาย
เว้ามาเหลือใจ อ้ายผิดหยังหลาย
หนอจั่งได้ลา บ่หลูโตนใจอ้ายบ่หล่า
คือจั่งมาฆ่าอ้ายตายทั้งเป็น

คิดฮอดภาพเก่า
สองเราเคยอยู่ด้วยกัน
น้ำตาของอ้ายลักลั่นสองข้าง
จักแม่นยามใด๋ ใยรักเก่าๆ
บ่เหลือให้เจ้า พอยั้งใจไว้
แน่บ่ถามแหน่เมียอ้าย
จึงตัดสินใจหนีไปนำบ่าว

มือจับเอาเสื้อโตเก่าเจ้าตกอยู่ดิน
อ้ายนั้นยังได้กลิ่น
กลิ่นไอครีมโตเจ้าอยู่หลาย
เว้ามาเหลือใจ อ้ายผิดหยังหลาย
หนอจั่งได้ลา บ่หลูโตนใจอ้ายบ่หล่า
คือจั่งมาฆ่าอ้ายตายทั้งเป็น