เพลง : มะเมี๊ยะ
ศิลปิน : จรัล มโนเพ็ชร

(พูด)
เรื่องมันเก้าสิบปี๋มาแล้ว
เจ้าน้อยสุขเกษมอายุได้สิบห้าปี๋
เจ้าป้อก็ส่งไปเฮียนหนังสือ
ตี้เมืองมะละแมงปู้น...
ก็เลยเป๋นเรื่องของก๋ำของเวรเขา

(ร้อง)มะเมี๊ยะ เป๋นสาวแม่ก้า
คนพม่า เมืองมะละแมง
งามล้ำ เหมือนเดือนส่องแสง
คนมาแย่ง หลงฮักสาว.
มะเมี๊ยะ บ่ยอมฮักไผ
มอบใจ๋ ฮื้อหนุ่มเจื้อเจ้า.
เป๋นลูก อุปราชท้าว เจียงใหม่

แต่เมื่อ เจ้าชาย
จบก๋าน ศึก ษา
จ๋ำต้อง ลาจาก มะเมี๊ยะไป.
เหมือนโดน มีดสับ
ดาบฟัน หัวใจ๋
ปลอมเป๋น ป้อจาย หนีตามมา

เจ้าชายเป๋นราชบุตร
แต่สุด ตี้ฮักเป๋นพม่า
ผิดประเพณี สืบมา
ต้องร้าง ลา แยกทาง

โอะโอ้..ก็เมื่อวันนั้น
วันตี้ต้อง ส่งคืนบ้านนาง
เจ้าชาย ก็จัดขบวนช้าง
ไปส่งนาง คืน ทั้งน้ำตา

มะเมี๊ยะ ตรอมใจ๋
อาลัย ขื่น ขม
ถวาย บังคม ทูล ลา.
สยาย ผมลง
เจ๊ดบาท บา ทา
ขอลา ไปก่อน แล้วจ้าดนี้.

เจ้าชายก็ตรอม ใจ๋ตาย
มะเมี๊ยะเลยไป บวชชี
ความฮัก มักเป๋นเช่นนี้

แล เฮย