เพลง : คนเคยถิ่ม
ศิลปิน : ป๊อป นพรัตน์

อยู่ไปพอลีลาก ลีเลียความฮักสองเฮา
เฮ็ดจั่งใด๋กะบ่ดีคือเก่า ฮักเฮาท้อถอย
แก้วที่มันเคยร้าว ถึงสิต่อด้วยกาวยังเห็นรอย
แผลเป็นที่มันด่างพล้อย เพราะเธอเคยทิ้งไป

อยู่ไปโดยมีความระแวง ทิ่มแทงความรู้สึก
ให้อภัยแต่ในใจลึกๆ ก็ยังคอยระวัง
ตามประสาหมาเคยถืกค้อน เจ็บจนต้องนอนร้องโฮเสียงดัง
ผ่านความเจ็บฮักพัง ฝังใจถิ่มแทง

* เจ้าบ่ได้ทำงานรถไฟ คือมีแต่เรื่องตั๋ว
เจ้าบ่ได้ทำงานรถทัวร์ คือมีแต่ตั๋วทั่งเช้าทั้งแลง

เจ็บส่ำใด๋ ใหญ่แล้วรับได้ทุกอย่าง เพราะไม่มีทางสิลืมคำแพง
อาจกินน้ำตาแทนน้ำแกง สักวันคงต้องมี

** คนเคยถิ่มจักมื้อมันกะสิถิ่มอีก
กล้ามเนื้อหัวใจโดนฉีก แผลหายแต่ยังใจบ่ดี
สิเป็นคนใหม่เจ้าให้สัญญา ถ้าหากว่าหมาบ่เซากินขี้
อ้ายไว้ใจบ่ได้อิหลีเด้อคนผู้เก่า

ซ้ำ (* , ** )

คนมันเคยถิ่มจักมื้อมันกะสิถิ่มอีก
กล้ามเนื้อหัวใจโดนฉีก แผลหายแต่ยังใจบ่ดี
สิเป็นคนใหม่เจ้าให้สัญญา ถ้าหากว่าหมาบ่เซากินขี้
อ้ายไว้ใจบ่ได้อิหลีเด้อคนผู้เก่า

อ้ายไว้ใจบ่ได้อิหลี.... เด้อคนผู้เก่า