เพลง : ประเทศกูมี
ศิลปิน : RAP AGAINST DICTATORSHIP

ประเทศที่เสือดำหน้าคะมำเพราะ Riffle
ประเทศที่พล่ามแต่ศีลธรรมแต่อาชญากรรมสูงกว่า Eiffel
ประเทศที่กฎหมายไม่สู้พระธรรมหรือ Bible
ประเทศที่คนดีๆ มี มีสดุดีเป็น idol
ประเทศที่ตุลาการมีบ้านพักบนอุทยาน
ประเทศที่ใจกลางกรุงกลายเป็นทุ่งสังหาร
ประเทศที่ผู้นำทานอิฐทานปูนเป็นของหวาน
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศไร้ Corruption ที่ไม่มีการตรวจสอบ
ประเทศที่นาฬิกา รมต. เป็นของศพ
ประเทศที่มีสภาเป็นห้องนั่งเล่นของนักรบ
ประเทศที่เขียนรัฐธรรมนูญให้กองทัพใช้ตีนลบ
ประเทศที่ศิลปินวางท่าเป็นขบถ
ประเทศที่ขบถเจออำนาจราดจนหัวหด
ประเทศที่ขบถเดินตามรัฐเป็นฝูงมด
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีคนใส่สูทเวลาติดคำพูดปากเขาว่าแล้วตาขยิบ
คนจนวิ่งตามนโยบาย ต้องตายเพราะไม่มีบัตรสามสิบ
ประเทศที่รวยอำนาจ เลยจับเสือป่ายังกะปลาดิบ
จับมือใครดมไม่ได้ ก็เอาเป็นว่างั้นกูไม่ผิด
ประเทศที่ฆ่าคนตายถ้ามีเงินก็ช่วยคดี
ประเทศที่กฎยืดได้ซะยิ่งกว่าแขน Luffy
คนแสร้งพูด จงทำดี จงทำดี ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่ปลายกระบอกคอยจ่อที่ปลายกระเดือก
ประเทศที่บอกเสรีแต่ดันไม่มีสิทธิ์เลือก
ประเทศที่ด่าไม่ได้ทั้งๆ ที่ติดที่ปลายเหงือก
ประเทศที่สิ่งที่มึงทำผู้นำจะส่องตามเสือก
ประเทศที่อธิปไตย ถูกยึดไว้โดยคนสถุน
ประเทศที่มึงจะต้องเลือกจะอมความจริงหรืออมกระสุน
ประเทศที่ขุนกินเบี้ยมีเหี้ยและยิงเป็นฝูง
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่รัฐบาลไม่มีใครกล้าลบหลู่
ประเทศที่มีกฎหมายไว้ให้ตำรวจข่มขู่
ประเทศที่คนมีความคิดต้องแสร้งว่าหลับอยู่
และถ้ามึงไม่อยากอยู่ถ้าเกิดเขาบังคับมึงก็ต้องอยู่
ประเทศที่คนไม่อ่านหนังสือโดยเฉพาะผู้นำ อะ
ประเทศที่บอกให้อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากนอนเรือนจำ อะ
ประเทศที่คนมียศทุจริตแค่ไหนก็รอดทั้งวัน อะ
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่พรรคการเมืองเสือกแบ่งเป็นสองขั้ว
ประเทศที่พลเมืองในเมืองแม่งถูกแบ่งเป็นสองข้าง
ประเทศที่คนแม่งตาย ตาย ตาย ในม็อบทั้งสองขั้ว
ประเทศที่คนแม่งกลัว กลัว กลัว ทหารทั้งสองข้าง
ประเทศที่ 4 ปี แล้วไอ้สัสแม่งยังไม่เลือกตั้ง
ประเทศที่เสรีไอ้สัสแม่งบอกว่ากูน่ะเลือกได้
ประเทศที่เลือกนายกต้องให้ทหารมาเลือกให้
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่งบประมาณเกินค่าประมาณ
ประเทศที่อุกฉกรรจ์มีเงินคอยซุกตามบ้านข้าราชการ
เป็นประเทศที่ผู้นำค่อนข้างจะน่ารำคาญ
ประเทศที่มีกฎหมายแต่ใช้ปืนกลล้มหน้ากระดาน
ประเทศที่คนยังสุขสำราญแต่ใช้ชีวิตอยู่ในกะลา
4 ปีผ่านไปภายใต้บาทา ไม่มีใครเดินข้างในสภา
ประเทศที่แม่งน่าเอือมระอา ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ดี
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีทุกสิ่งยกเว้นหนึ่งสิ่งคือสามัญสำนึก
ขับเคลื่อนฟันเฟืองด้วยเงินตราเหมือนเป็นคาถาสารพัดนึก
เนิ่นนานจนตกผลึกอาจได้เป็นเพชรที่ส่องประกาย
ความชั่วบูชากันเป็นฝูงลิงบนแท่งศิลาของความเห็นแก่ตัว
มัวเมาจนไร้สมองที่โง่เขาจนไร้การตอบสนอง
เพิกเฉยต่อความถูกต้องปล่อยให้สัตว์ชั่วเนิ่นนานยิ่งหยิ่งผยอง
ปกครองทุกสิ่งด้วยความมืดและความกลัว
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

(พวกคุณพร้อมรึยังถ้าพวกคุณพร้อม)
(ก็ชูนิ้วกลางให้พวกแม่งแล้วเดินมาด้วยกันกับเรา)

ประเทศที่ดีจังแบบว่าโคตรจะจีรัง
รุ่งโรจน์ไม่ยั่งยืนโดนลักเอาเปรียบมีคนที่เกลียดจนล่ำลือ
ประเทศโดนคว่ำบาตรแล้วมีคนลำบากทุกย่านเดิน
ประเทศในร่างมารมีรัฐประหารต้องทนและกล้ำกลืน
ประเทศที่ลั่นปืนใส่ผู้ชุมนุมในค่ำคืน
ประเทศเอากฎหมายแต่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ฉิบหายแล้วบ้านเมือง
ประเทศที่ตั้งตาขยายพันธุ์แดกงบไปมากเปลือง
ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีความสามารถเสกกฎหมายกลายเป็นข้ออ้าง
ประเทศที่ประชาชนแต่งกายด้วยความหวัง
เป็นท่อนบน และมีความจนเป็นท่อนล่าง
ประเทศที่ดูแล้วมันหูตึงจึงไม่ได้ยินประชาชนในช่องว่าง
ประเทศที่ต่างคนก็ต่างบอก ต่างก็ชอบรับฟัง
ประเทศที่เก็บบัญชีในข้อสอบ
ต่างก็แย่งกันตอบ เพราะต่างชอบนับตังค์
ประเทศที่ใส่สัญญาหลอกๆ เป็นกระสุนลงกระบอก
สร้างระบอบหลอก บอกให้รักมัน
ประเทศที่แจกเก้าอี้เป็นคำตอบคงดูออก เราชอบนั่งนับวัน
ประเทศกูมี ประเทศกูมี
ประเทศกูมี