เพลง : กอดเสาเถียง
ศิลปิน : ปรีชา ปัดภัย

ฮะโอ ฮ่ะโอ ฮะโอ ฮ่ะโอ

สิให้ไปยินดีอิหยัง กำลังสิตายมึงฮู้บ่
บ่ได้สนมื้อสันวันดี ไผสิมีแฮงกะส่างเถาะ
บ่ไปเหยียบ ตามระเบียบเสร็จเขาจนได้
ญาติผู้ใหญ่คือสิหน้าบาน ปานกระด้ง
กะฮักสิตาย แต่สุดท้ายยังหลุดโค้ง
มันอยู่บ่ได้ อยากอายเขา...โอ...

น้ำตาตก ลงโจก จักโบก มันจังสิพอ
พอสิฆ่า คนจั่งมึง ให้ตายไปจากใจ
เคียดให้คักๆ เบิดเหล้าจักว่าจักไห
กะยังบ่ไป ยังบ่ตาย ไปจากใจจักเทื่อ...โอ... โอ้ย...

มาเหมื่อย แท้เบื่อสิคิดฮอด
เฮ็ดได้แต่กอดเสาเถียง แนมไปกองเฟียง
กะเห็นแต่หน้าขาวๆ เมากะเมาพอตาย
ยังเห็นแต่ภาพเก่าๆ กูคิดฮอดเขา โอ...โอ้ย..
มันเจ็บพอปานสิใจขาด พัดไปกับสายลมส่า
ลิ่วหลุดไปคือว่าว ที่เอาคืนบ่ได้
ห่ายเหล้าเข้าปาก สะมั๊กจนน้ำตาไหล
ฮ้องเอิ้นใส่เสียง

มาเด้อ..ขวัญเอย..โอ... (มาเด้อขวัญเอย)