เพลง : จับกัง
ศิลปิน : พงษ์สิทธิ์ คำภีร์
อัลบั้ม : คารวะคาราบาว

ยามเดือนเลื่อนลาคราโลกหลับไหล
กลิ่นคราบเหงื่อไคล...ยังไม่จากจาง
สองแขน สองเข่า สองเท้ายังมีพลัง

คนใช้แรงงาน พวกฉันนั้นมิเคยหมด
เหงื่อที่รินหยดรดร่างผ่านยังพสุธี
ด้วยหนังหุ้มเนื้อ กอบเกื้อเอื้ออารี
แรงงาน แรงงาน มีแจกจ่ายไปทั่วแดน

*ใครเคยคิดบ้าง จับกังอย่างพวกฉัน
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
เหนื่อยล้า ท้องกิ่ว เมื่อความหิวมันตามทวง

ซ้ำ *

หากขาดพวกฉันท่านคงได้คิด
ฉันไม่มีสิทธิ์ คิดไกลไปใหญ่หลวง
มีข้าวป้อนปาก สามมื้อถือได้ดังทรวง
สิ่งที่แหนหวงของใครฉันไม่ต้องการ