เพลง : เสื้อตัวนั้นถูกรีดแขวนไว้ที่ตรงปลายเสามีถุงเท้าสีขาววางข้างรองเท้าสีดำ
ศิลปิน : ดวงดาว เดียวดาย

หลายสิ่ง ในความทรงจำ
ย้อนกลับมาย้ำซ้ำๆ ทั้ที่เคยลืม
ภาพตอนเรายังเด็ก เล็กซึ่งน่าจะลืม
กลับมาย้อนคืน กลับมาทวงถาม
ความทรงจำ

เสื้อตัวนั้นถูกรีดแขวนไว้ที่ตรงปลายเสา
มีถุงเท้าสีขาววางข้างรองเท้าสีดำ

กรีบยังคงรอยตามแนวผ้า กระดุมผ้าหกเม็ดตรงนั้น
อยู่กับฉันมาจนทุกวันที่ผ่านมา

ว่าเจ้าจงมัดปมปลายเชือกลงสอดตรงม้วนกลมตรงนั้น
ผูกเป็นโบว์ให้ตึงทั้งวัน จงหมั่นตามองรองเท้า

สักวันเจ้าจะรู้อยู่ สิ่งเคยทำให้ดู
จงหมั่นเรียนรู้ เก็บไว้ใช้ในสักวัน
ทำมาเพราะว่าแสนห่วง เรื่อวราวเดิมซ้ำๆ
จงเก็บจงจำ สักวันเจ้าจะนึกถึงขึ้นมา

เรื่องราวค่อยๆ ย้อนกลับมา
ดวงตามี่เคยเห็นมุมเดิมเปลี่ยนไป
กลับมาย้อนที่ใจช้ำๆ
ลมที่พัดค่าฝุ่นออกไป
ไม่ย้อนคืนวันก้าวใหม่
ถึงแม้จะสายเกินไปก็ยังรู้สึกดี

ความทรงจำหวนคืนกลับมาในวันที่ฝน
แผ่วลมบนเสียงลมคร่ำครวญ อย่างคราวต้นไม้
ภาพความหลังครั้งยังตัวน้อย เดินตามต้อยไม่เคยห่างหาย
จับมือจูงอุ้มโยงสัมพันธ์ของคำว่าห่วง

เสื้อตัวนั้นถูกรีดแขวนไว้ที่ตรงปลายเสา
มีถุงเท้าสีขาววางข้างรองเท้าสีดำ
กรีบยังคงรอยตามแนวผ้า กระดุมผ้าหกเม็ดตรงนั้น
อยู่กับฉันมาจนทุกวันที่ผ่านมา

ว่าเจ้าจงมัดปมปลายเชือกลงสอดตรงม้วนกลมตรงนั้น
ผูกเป็นโบว์ให้ตึงทั้งวัน จงหมั่นตามองรองเท้า

สักวันเจ้าจะรู้อยู่ สิ่งเคยทำให้ดู
จงหมั่นเรียนรู้ เก็บไว้ใช้ในสักวัน
ทำมาเพราะว่าแสนห่วง เรื่อวราวเดิมซ้ำๆ
จงเก็บจงจำ สักวันเจ้าจะนึกถึงขึ้นมา

สักวันเจ้าจะรู้อยู่ สิ่งเคยทำให้ดู
จงหมั่นเรียนรู้ เก็บไว้ใช้ในสักวัน
ทำมาเพราะว่าแสนห่วง เรื่อวราวเดิมซ้ำๆ
จงเก็บจงจำ สักวันเจ้าจะนึกถึงขึ้นมา

ความทรงจำหวนคืนกลับมาในวันที่ฝน
แผ่วลมบนเสียงลมคร่ำครวญ อย่างคราวต้นไม้
ภาพความหลังครั้งยังตัวน้อย เดินตามต้อยไม่เคยห่างหาย
จับมือจูงอุ้มโยงสัมพันธ์ของคำว่าห่วง

ภาพความหลังครั้งยังตัวน้อย เดินตามต้อยไม่เคยห่างหาย
จับมือจูงอุ้มโยงสัมพันธ์ของคำว่าห่วง