เพลง : 30
ศิลปิน : Rapper Tery

ถ้ากูผิด ไม่ต้องช่วย ไม่ต้องเข้าข้าง
เจออุปสรรคจน 30
มีแต่กำหมัดซัดที่เบ้าหน้า
กู Rap บนเรือเล็ก
ออกจากฝั่งจนได้เข้าท่า
กู Rap ตั้งแต่จน
จนชีวิตนี้แม่งก้าวหน้า
ตีนถีบและก็ฟันกัด
อยากสู้กูต้องกำหมัด
เคยอด เคยอยาก เคยลำบากลำบน
แต่รวมๆ แล้วชีวิตกูแม่งมัน Sus

ชีวิตที่ลิขิตเอง
ความกลัวกูต้องกำจัด
วันนี้ยังลิขิตเพลง
ไม่มีใครมาจำกัด
มึงอาจจะถนัดพูด
แต่กูถนัดทำสัตว์
ขอบคุณที่มึงดูถูก
เพราะกูใช้มันเป็นกำลังขับ

ไม่ใช่นกแพงที่อยู่ในกรง
กูนกกระจอกที่อยู่บนฟ้า
ไร้ศักดินา ไร้ทาสรับใช้
กูเหมือนกับไพร่ที่อยู่บนม้า
ถ้ามึงคือคลื่นพายุ
กูคือฝีพายไม่หน่ายไม่ล้า
ถ้ามึงคือเผด็จการกูคือกบฏ
วิญญาณของกูไม่ขายไม่ค้า

คนจริงก็ต้องกินข้าว
กางปีกแล้วก็บินเข้า
ปลดตรวนเอาให้ตีนว่าง
รองเท้าวางแล้วเอาตีนเข้า
ถ้าหากชีวิตมันคือการเดินทาง
ล้มบ้างลุกบ้างก็เพื่อความชำนาญ
สัญชาตญาณนี่แหละตัวนำทาง
หัวใจตัวเองนี่แหละควรทำตาม

เอากูไปเผาเตาปฏิกรณ์
ไม่อาจเผาไหม้คำปฏิญาณ
เพื่อครอบครัวมีกินมีบ้าน
กูแม่งทำได้ดั่งปณิธาน
กูไม่ชอบสู้ด้วยกำลัง
กูชอบไหวพริบกับปฏิภาณ
และนี่คือกูในวัย 30
ไม่ใช่ละคร ไม่ใช่นิทาน

พ่อกูบอก ทำดีจะกลัวเหี้*ไร
พ่อกูบอก ไม่ผิดจะกลัวเหี้*ไร
พ่อกูบอก มึงคือลูกนักสู้
มึงมีเลือดนักสู้อยู่ในตัว
จะกลัวเหี้*ไร
มีบ้านให้นอน มีข้าวให้กิน
ถ้าอยากมีเงิน งานการมึงทำ
มีน้อยใช้มาก ก็มีแต่หนี้
มีมากใช้น้อย จะเหลือมึงจำ
พ่อไม่เคยปล่อย ให้ใครรังแก
กำปั้นพ่อมี ศักดิ์ศรีที่กำ
แล้ววันพรุ่งนี้ ถ้าแม่งจะดี
อยู่ที่วันนี้ อยู่ที่มึงทำ

พ่อน่ะลูกชาวนา
เข้าเมืองมาทำก่อสร้างจนได้วิชา
ก่อนทำโรงงานวันจันทร์ถึงเสาร์
ส่วนวันอาทิตย์รับเหมาและร่ำสุรา
อยากเรียนแค่ไหน มึงเรียนลูก
อยากมีแค่ไหน มึงเพียรลูก
อยากอิสระ มึงบิน
มึงศิลปินใช่ไหม มึงเขียนลูก
พ่อไม่เคยปิดกั้น
และคนเราแม่งต้องกินข้าว
มึงลองมองไล่ไปเลย
ตั้งแต่ขอทานยันนายพลเนี่ย
แม่งกินเปล่า

มึงมีความเชื่อมาตั้งแต่เด็ก
สุดท้ายชีวิตวันนี้ดีกว่า
มึงมีศรัทธามาตั้งแต่เด็ก
อยากสู้ก็สู้ให้ถึงฎีกา

คนจริงก็ต้องกินข้าว
กางปีกแล้วก็บินเข้า
ปลดตรวนเอาให้ตีนว่าง
รองเท้าวางแล้วเอาตีนเข้า
ถ้าหากชีวิตมันคือการเดินทาง
ล้มบ้างลุกบ้างก็เพื่อความชำนาญ
สัญชาตญาณนี่แหละตัวนำทาง
หัวใจตัวเองนี่แหละควรทำตาม

คนจริงก็ต้องกินข้าว
กางปีกแล้วก็บินเข้า
ปลดตรวนเอาให้ตีนว่าง
รองเท้าวางแล้วเอาตีนเข้า
ถ้าหากชีวิตมันคือการเดินทาง
ล้มบ้างลุกบ้างก็เพื่อความชำนาญ
สัญชาตญาณนี่แหละตัวนำทาง
หัวใจตัวเองนี่แหละควรทำตาม

ทุกเพลงที่ทำ มันเป็นของฉัน
ทุกความหมายมอบให้
ไว้เป็นของขวัญ