เพลง : สถานีน้ำตา
ศิลปิน : พิทักษ์ Rsiam

รถไฟพานางหายไปกับรางรถไฟ
สายตาอาลัยเห็นมือโบกไกวให้การอำลา
เสียงล้อรถเคลื่อน เหมือนการเลื่อนจังหวะเวลา
พารถไฟเคลื่อนไปช้าๆ เวลาที่เราจากกัน

น้ำตาตก ในอกหัวใจหดหู่
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอต้องไปจากฉัน
เธอมาให้เห็น ให้เจอให้ใจผูกพัน
เป็นภาพที่เหมือนภาพฝัน
ซับในหมอกควันเลือนรางลับไป

สัญญาณอำลาที่ชานชาลาเมษายน
ดอกคูนร่วงหล่น ร่วงเหงาอยู่บนถานีรถไฟ
ซากความหวานชื่น รสความขื่น ที่ขมข้างใน
หวูดครางยิ่งฟังปวดใจ หวั่นไหวในวันอำลา

รักบริสุทธิ์ความสุขที่คว้าที่ไขว่
รักแท้ที่ใจที่ใครต่างไขว่คว้าหา
ความสุขดังฝัน ความจริงเจ็บร้าววิญญา
ในห้วงแห่งปรารถนา
เหมือนภาพลวงตาไขว่คว้าสายลม

ลบเลือนความจำที่เคยคู่กันฉากสุดท้าย
เสียงล้อรถไฟขยี้หัวใจที่โซซานซม
ไปเถิดเธอเอ๋ย ลืมเลยว่าเคยชื่นชม
ดอกคูนเคว้งคว้างกลางลม ก่อนซบซมกับพื้นถานี

ลบเลือนความจำที่เคยคู่กันฉากสุดท้าย
เสียงล้อรถไฟขยี้หัวใจที่โซซานซม
ไปเถิดเธอเอ๋ย ลืมเลยว่าเคยชื่นชม
ดอกคูนเคว้งคว้างกลางลม ก่อนซบซมกับพื้นถานี