เพลง : ไร้ยางอาย
ศิลปิน : เจนนิเฟอร์ คิ้ม
อัลบั้ม : OST เรยา

เกลียดตัวเองอยู่ทุกนาที ที่ไม่ยอมห้ามใจ
อยากจะลองย่ำกองไฟ ไม่สนอะไรช่วยดี
จุดจบที่รอก็รู้ในใจ ไปไม่ไกลกว่านี้
มาทีหลัง ที่นั่งที่มี ก็แค่ในมุม ที่จำต้องซ่อนใครๆ

มีแต่คำว่ารักปลอมๆ
ตอนเรานอนข้างๆ กัน
พอพายุความเหงาพ้นผ่าน
เกิดคำถามกับตัวเองว่าฉัน เป็นใคร

ถูกที่แต่ผิดเวลา
ถูกชะตาแต่ผิดศีลธรรม
อยู่ในหลุมอันมืดดำ
บาปกรรมก็ตามหลอนใจ

เจ็บปวดเท่าไรวันนี้
ก็ยังดีกว่าเลวเรื่อยไป
ต่อให้หนาสักเท่าไร
ก็รู้ว่าทางเดียวสุดท้าย
คือหยุดเสียที

จะหลอกตัวเองไปเพื่ออะไร ทางให้ไปไม่มี
เมื่อตัวเอก็รู้ดี ไม่ช้าวันนึงต้องลา
ให้อดให้ทนไปเพื่ออะไร เมื่อไม่มีสิทธิ์คว้า
ที่ๆ ตัวฉันมีราคา ก็แค่ในมุม ที่จำต้องซ่อนใครๆ

มันใช่คำว่ารักรึเปล่า ตอนเรานอนข้างๆ กัน
พอสุดท้ายแยกย้ายพ้นผ่าน
เกิดคำถามกับตัวเอง ว่าเพื่ออะไร

ถูกที่แต่ผิดเวลา
ถูกชะตาแต่ผิดศีลธรรม
อยู่ในหลุมอันมืดดำ
บาปกรรมก็ตามหลอนใจ

เจ็บปวดเท่าไรวันนี้
ก็ยังดีกว่าเลวเรื่อยไป
ต่อให้หนาสักเท่าไร
ก็รู้ว่าทางเดียวสุดท้าย
คือหยุดเสียที

ถูกที่แต่ผิดเวลา
ถูกชะตาแต่ผิดศีลธรรม
เมื่อชีวิตเหลือทางต่ำ
บาปกรรมก็ต้องล้างไป

ถูกใจแต่ไม่ดีงาม
ถูกประนามว่าไร้ยางอาย
ต่อให้หนาสักเท่าไร
แต่ถึงเวลาทำอะไร ได้ถูกที่ควร