เพลง : เธอเห็นโครงกระดูกของฉันไหม?
ศิลปิน : ปาน ธนพร

เธอเห็นโครงกระดูกของฉันไหม ที่ซ่อนไว้ใต้ผิวหนังอันหลอกตา
เพียงเธอนั้นไปยึดครอง และใฝ่ปองตามมายา
โครงกระดูกจึงถูกบังตาด้วยความหลง

เธอเห็น ตับ ไต ม้าม ปอดฉันไหม
อาหารเก่า อาหารใหม่ที่หมักหมม
คลุกน้ำเหลือง มูก น้ำดี น้ำมัน มูตร เป็นคูถตม
ใต้ผิวหนังคืออาจมของความจริง

หลงกันเพียงผิวกาย ที่ห่อหุ้มไว้เท่านั้น ลองค้นดูในกายนั้น ให้ใจได้ชิน

*** ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ที่เธอครองไว้ มีสิ่งใดที่สดใสไม่มีราคิน
ยามใดที่ไม่ดูแล แค่นั้นก็พบความจริง กายเป็นมลทิน ที่เราไม่อาจพึงใจ
กายสังขารนั้นมีไว้ให้ใจเรียนรู้ พิจารณาดูถึงความจริงให้จริงเข้าใจ
ให้กายเป็นผลของกาม หรือทางค้นพบใจกาย
นั่นคืออุบายที่เธอนั้นจะต้องเลือกเอง

เธอเห็นไส้ใหญ่-น้อยของฉันไหม เศษอาหารยังหมักไว้ไม่สร่างซา
มีน้ำหนอง เลือด น้ำดี เอ็นทั้งหลายในกายา
เยื่อ พังผืด ต่างถูกซ่อนตาด้วยความหลง

เธอเหม็นน้ำลายฉันที่บ้วนไหม กลิ่นเหงื่อไคลที่เนื้อหนังได้หมักหมม
เสลดที่ฉันได้คายไว้ ไม่มีใครมาชื่นชม
ออกจากกายเป็นสิ่งโสมม คือความจริง

กำหนัดเพียง ผิวกาย ที่ห่อหุ้มไว้เท่านั้น ไม่มีกายใดนิรันดร์ นั่นคือความจริง

ซ้ำ***
(ให้ใจได้เรียนได้รู้ ก่อนที่จะเสียน้ำตา ก่อนวันเวลาพรากกายนั้นไม่อาจหวนคืน)