เพลง : ลาดตระเวน feat. Chin Chinawut
ศิลปิน : CDGuntee

สมชุดลายพราง แล้วเดินทางผมต้องไกลห่างจากบ้าน
และแม่เป็นไงบ้าง ผมสบายดี แต่ว่ามีคิดถึงบ้าน
หน้าที่ผมต้องทำอยู่ มีพี่น้องช่วยอยู่ข้างๆ อยู่
ปกป้องเนี้ย ประเทศกู จะต้องเจออะไรก็ยังไม่รู้

คืนนี้ต้องเดินลาดตระเวน
เพื่อปกป้องชายแดนไม่ให้ใครมาข้ามเขต
อาจมีคนขนยาเสพติด
เข้ามาในประเทศ
มันเลยเป็นสาเหตุ

อยู่ในป่ายามรัตติกาล
ได้แต่หวังในใจให้คืนนี้นั้นผ่าน
ผมจะช่วยคุณดูแลเอง
เหมือนผมเป็นรั้วของชาติ
ตอนผมนั้นลาดตระเวน

คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าฉันจะเจออะไร

เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา

เดินเข้าในป่าหยิบแม็กกาซีนเอาขึ้นมาใส่
ไม่อยากให้มีแม้คราบเขม่า
ไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรอะ
หยิบมีดเอาขึ้นมาฝ่า
ในป่าที่รก ในพงในไพร
และไม่อยากจะเหนี่ยวในกงไกร
ทำได้แต่เพียงเดินตรงไป

แต่ก็มีในบางนาที
ที่คิดถึงบ้านที่จากมานะ
ถ้าเจอศัตรูจะทำยังไง
ในใจก็ไม่อยากที่จะปะทะ
ถ้าศึกนี้ไม่ชนะ
และลมหายใจผมมันจะขาด
ฝากบอกพ่อกับแม่ที่บ้าน
ว่าลูกของท่าน เป็นรั้วของชาติ

คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าฉันจะเจออะไร

เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา

มันคงเป็นเสียงที่มาปลุกให้นายลืมตา
นายอาจจากไปแบบไม่คืนมา
ในป่า มันลับตา อาจต้องจากลา
เสียงนาฬิกาปลุกไม่ดังจากมือถือ
แต่มือถือปืนหนักก็ต้องฝืน
ในโสตประสาทที่มืดตื๊ดตื๊อ
แต่มันคือหน้าที่ที่ต้องยึดถือ

ตอนที่ห่ากระสุนมันขับเคลื่อนเข้า
คราบเลือดสาดเปรอะเปื้อนเป้า
พรุ่งนี้อาจไม่อยู่เล่าเรื่อง
เหลือเพียงน้ำตาที่เอ่อเคลือบเบ้า
ขอแค่คนทางนั้นน่ะปลอดภัย
เพราะว่าคนทางนี้ไม่ถอดใจ
หน้าที่ที่พวกเราทำไป เพื่อเธอ เพื่อไทย

คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไร

เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา

คืนที่มันมีแต่หมู่ดาว
จันทราที่เงียบเหงา
สะพายปืนและมาประทับตรงบ่า
ฉันยังไม่รู้ในเรื่องราว
ฉันอาจจะต้องปวดร้าว
และยังไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไร

เพราะในตรงที่ฉันอยู่มันช่างแสนว่างเปล่า
มีเพียงแสงเบาๆ จากดวงดาวร้อยพัน
ใช่ คืนนี้มันเหน็บหนาว
ได้แต่ภาวนาว่าฉันต้องสู้ในยามที่ฉันลืมตา