เพลง : เจ้าสำออย
ศิลปิน : ปรีชา ปัดภัย

*เนิ่นนานน่าดูย้อนไปเมื่อฉันเป็นเด็ก
ล่วงเลยวัยครั้งตอนที่ฉันยังเล็ก
แค่หกล้มกลิ้งก็ร้องไห้ฟูมฟาย
(แค่หกล้มก็ร้องไห้ ฟูมฟาย)

น้ำตาไหลเป็นสายทางระหว่างนั้น
ดังผ่านมาเมื่อวานถึงตอนเมื่อฉันโตหน่อย
คล้อยคลืบคลานเข้าวัยสุบานแรกแย้ม
แก้มที่เคยเปื้อนรอยน้ำตาก็หาย
แค่หกล้มไม่ทำให้ฉันร้องไห้อีกต่อไป (2ครั้ง)

**แล้วก็กลายเป็นเรื่องความรักที่เข้ามา
ในตอนที่ฉันยังเดียงสากับมัน
ที่หกล้มพลาดเจ็บจนร้องไห้เสียงดัง
ความเจ็บครานั้นช่างต่างกันเหลือเกิน
ช่างเล็กน้อย

***เจ้าสำออยแค่หกล้ม ไม่ร้องไห้
มันไม่ได้แปลว่าเจ้าเข้มแข็งกับทุกอย่าง
เรื่องความรักที่ผิดหวังก็แค่เข้ามา
เพื่อให้ประสบการณ์
และพอผ่านคืนวันล่วงเลยพ้นไป
ที่ไร้ไร้สุดชีวิตแค่คิดไปก็เรื่องขำๆ
เจ้าสำออยในวันนั้น กลายเป็นฉันในวันนี้
ที่มีน้ำตากี่ที่ ที่เสียใจ..
มันไม่ได้แปลว่าฉันสำออย

ซ้ำ/ * /** / *** / ***