เพลง : GOOD OR BAD
ศิลปิน : T!NE

เห็นเธอแต่ไกลพร้อมเมฆหนาที่ใกล้
เธอดูไม่กลัวสักเท่าไหร่แม้ว่าฝนฟ้ามันจะไล่
เลยเดินเข้าไปถามความรู้สึกจากข้างในเธอตอบกลับมาว่า “ไหว”แม้มีบาดแผลในใจ

But I know you lie กับคำที่เธอสบถ
และฉันรู้เธอไม่สบายในใจเธอไม่สงบ
ฝนมันจะตกแล้วรีบหาที่หลบ..เวลาที่ฝนมันตกมันจะผสมกับน้ำตาของเธอที่หยด

แม้มันจะเนียนแต่ฉันก็มองเห็น your pain
ยื่นร่มให้เธอกางหวังเธอจะรู้มีฉันที่ get
เธอยิ้มขอบคุณกลับมาฉันรู้รอยยิ้มนั้นไม่ได้ fake
และหลังจากวันนั้นเธอก็ be my everyday

เราอยู่ด้วยกันเพราะว่าตรงกลางคือความพิเศษและและทุกบาดแผลของเธอฉันก็จะเป็นคนเยียวยา
จนถึงวันที่เธอกลับมายิ้มแบบไม่ได้แกล้ง…
มันเป็นวันเดียวกับที่เธอไม่ได้คิดจะควงแขน…

เธอไม่ได้ชอบเสื้อที่ฉันใส่ถึงแม้เมื่อก่อนเธอจะชอบ
ทำอะไรให้ทุกอย่างเธอก็ไม่พอใจแล้วทำไมเธอต้องตะคอก
ทำไมความดีที่ให้มันต้องไปตกอยู่คนปลอมปลอมตลอด
หรือเป็นเพราะฉันมันดีเกินไปมันเลยจืดเหมือนกับตัวประกอบ

*สรุปว่าฉันต้องเลวใช่ไหมหรือต้องดีแค่ไหน…
เธอถึงยอมรับฉันและจะพอใจ
I’m try by my best แต่ยังไม่พิเศษ พอ…
I’m fuckin hate this game เพราะเธอมีปืนมายิงฉัน head shot

คงต้องถอดใจเพราะฉันมันคงไม่ไหวหรอก
พยายามแค่ไหนแต่เธอก็หาข้อเสียได้ตลอด
ตอนนี้จำเป็นต้องเศร้าก่อน
ฉันไม่อยากจะอ้อนวอนและเธอก็ไม่ชอบไม่อยากทนอยู่ปล่อยฉันให้เศร้าต่อ…

เต็มที่กับเธอตลอดแต่สิ่งที่ได้มันไม่คุ้มกับที่ทำและฉันหวังว่าเธอนั้นยังคิดจะกอดเรื่องราวที่เกิดคงเป็นฉันที่จำ
มองไม่เห็นไฟเหมือนว่าตากำลังบอด
ไม่มีอะไรเข้ามาบอกหรือว่าชี้นำ
ขยับตัวไม่ได้เหมือนกับผีอำ ฉันไม่ได้ชอบ

แผลข้างในใจมันไม่ใช่แค่ถลอกและจิตใจกูโคตรดำเหมือนรองเท้า black air force
ออกไปข้างนอกคุณจำเป็นใส่ airpod ไม่ได้อยากสนใจใครรวมถึงเธอด้วยแน่นอน

ฉันไม่เข้าใจเพิ่งจะบอกว่าไม่เหมาะ
คำพูดเหมือนมีดตามไล่เฉาะ
เวลาที่มีมันใกล้ออด
และความสัมพันธ์นี้ฉันโดนไล่ออก…

ฝนมันตกอยู่ข้างใน You don’t know I’m dead inside
เธอเอาแต่ย่ำยีฉันอยู่ทุกทีเหมือนดินกับทราย

*สรุปว่าฉันต้องเลวใช่ไหมหรือต้องดีแค่ไหน…
เธอถึงยอมรับฉันและจะพอใจ
I’m try by my best แต่ยังไม่พิเศษ พอ…
I’m fuckin hate this game เพราะเธอมีปืนมายิงฉัน head shot

คงต้องถอดใจเพราะฉันมันคงไม่ไหวหรอก
พยายามแค่ไหนแต่เธอก็หาข้อเสียได้ตลอด
ตอนนี้จำเป็นต้องเศร้าก่อน
ฉันไม่อยากจะอ้อนวอนและเธอก็ไม่ชอบไม่อยากทนอยู่ปล่อยฉันให้เศร้าต่อ…