เพลง : ท้าวก่ำกาดำ
ศิลปิน : ยศ ภิญโญ

บุญผลาให้เกิดมาโตดำก่ำหมอง บ่สมกับน้องผู้งามปานนางฟ้า
คือตาหลูโตนแท้หนอชีวิตของผู้ข้า มันส่ำหมาที่เขานั่นบ่สนใจ
กินบ่ได้นอนบ่หลับ ย้อนความฮักย้อนวาสนาบักบ้าใบ้
ท้าวก่ำกาดำ บ่มีไผสนใจ มีแต่เสียงแคนสิเป่าให้เจ้าฟัง

*โอ่ล่ะน้อผู้สาว เจ้าผู้แก้มเปินเวิน สิขอเกริ่นบอกกล่าวความในใจ
เสียงแคนแว่วหวานสิส่องทางฝากใจ แนวคนผู้ฮ่าย มันคงสิบ่สมเจ้า

**วาสนาบักท้าวก่ำกาดำ เกิดมาเพื่อช้ำกะย้อนว่าฮักเจ้าหลาย
เก็บอาการบ่อยู่ แต่กะยังฮู้สึกได้ ว่าฝูงแฮ้งบ่ควรคู่ดอกฝูงหงษ์
ใจประสงค์แต่เจ้าเอาเสียงแคนมามัดใจ ผลาบุญขี้ฮ่ายบักท้าวก่ำกาดำ
ต้องเฮ็ดจั่งได๋มันฮักเจ้าหลายก้อนคำ ความเจ็บ มันนำจ้อสุบาดย่าง
solo....

ซ้ำ*/**

ลายลำเพลินเอิ้นใส่ให้นางเหลียว อ้ายขอเกี้ยวหงษ์ฟ้ามาเคียงหมอน
ลายเดินดงให้ฟังอ้ายสาก่อน สุดสะแนนเป็นแฟนอ้ายได้บ่
ลมพัดพร้าวให้สาวเจ้าดอกเห็นใจ ลมพัดไผ่เจ้าแอบหลงมัก
ลายตังหวายให้โดนใจเจ้าคักๆ ลายน้อยลายใหญ่ให้ฮักอ้ายแหน่เด้อ

วาสนาบักท้าวก่ำกาดำ เกิดมาเพื่อช้ำกะย้อนว่าฮักเจ้าหลาย
เก็บอาการบ่อยู่ แต่กะยังฮู้สึกได้ ว่าฝูงแฮ้งบ่ควรคู่ดอกฝูงหงษ์
ใจประสงค์แต่เจ้าเอาเสียงแคนมามัดใจ ผลาบุญขี้ฮ่ายบักท้าวก่ำกาดำ
ต้องเฮ็ดจั่งได๋มันฮักเจ้าหลายก้อนคำ ความเจ็บ มันนำจ้อสุบาดย่าง