เพลง : พอกำก่า
ศิลปิน : สักวา กาฬสินธุ์

บ่มีเงินมีคำคือเขามีแต่รถมอไซค์คันเก่า
บ่มีกระบะบ่มีแบงค์เทาโทรศัพท์เครื่องเก่าบ่ได้ใช้ IPhone
อ้ายมันจนบ่มีหยังดี
บ่คือเขาคนที่เขามี
กินเหล้าขาวสี่สิบดีกรี
บ่เคยกินเหล้ารี
บ่เคยสูบยาซอง
*สถานะของเฮามันต่างกัน
คงสิฝันไปให้ฮอดบ่ได้ดอก
เจ้าส่ำนางฟ้าอ้ายกะเเค่คนกระจอก
แค่คนบ้านนอกมันบ่สมหยังเจ้า
**คือก้อนขี้ดินมันบ่สมกับดาว
คือจั่งเหล้าขาวมันบ่สมเหล้าสี
แกงไก่ใส่หน่อไม้ส้มคงบ่สมสปาร์เก็ตตี้
คนทุกข์คนยากบ่ห่างบ่มีมันพอก่ำก่า
คนคืออ้ายมันกะได้ส่ำนี้ล
ะบ่มีปัญญาพาเจ้าไปหย่างห้างหรู
แค่คนบ้านนอกคนหนึ่งมันดึงแขนเจ้าไว้บ่อยู่
ฮักเจ้าทั้งๆที่ฮู้ว่าเฮาบ่สมกัน