เพลง : เพดานสีขาว
ศิลปิน : Badmixy

กลับมาล้มตัวลงนอน กอดตัวเองในห้องที่ว่างเปล่า
อยู่คนเดียวแบบเคว้งคว้าง ทุกคำถามในใจ
แล้วเมื่อไรหนอ ความเศร้าจะหายไป
เหนื่อยจะซ่อนมันเอาไว้ ถ้าอยากจะเล่า ใครจะฟัง

อยากจะเป็นคนเก่งต้องแกร่งเข้าไว้
ซ่อนไว้ลึกๆ นะความเจ็บ
มุมเศร้าๆ ของเราใครอยากเห็น
อย่าเลย เดี๋ยวเขาจะลำบาก

อยากจะเป็นคนเก่งนะ แต่เก่งไม่ไหว
สู้ไม่ไหว นานเท่าไรจึงจะผ่าน
อยากจะเลิกคิด ก็ทำไม่ไหว
อยากหายไปเลย

เจ็บปวดรู้ไหมแต่ใครจะรู้บ้าง ก็ใจไม่โชว์แผล
ทรมานแค่ไหน แต่ความคิดไม่มีเสียง
ทุกข์ข้างในแทบบ้า ได้แต่ข่มตาไว้
ได้แต่บนว่าเหนื่อย โอ๊ย เหนื่อย
เหนื่อยเหมือนอยากตาย

อยากจะเป็นคนเก่งต้องแกร่งเข้าไว้
ซ่อนไว้ลึกๆ นะความเจ็บ
มุมเศร้าๆ ของเราใครอยากเห็น
อย่าเลย เดี๋ยวเขาจะลำบาก

อยากจะเป็นคนเก่งนะ แต่เก่งไม่ไหว
สู้ไม่ไหว นานเท่าไรจึงจะผ่าน
อยากจะเลิกคิด ก็ทำไม่ไหว
อยากหายไปเลย

สู้ด้วยสิ พยายามขึ้นหน่อย
แค่นี้เอง อย่าท้อเดี๋ยวก็ดีเอง
ช่างมันเถอะ อย่าร้องไห้ไปเลย
เรื่องแค่นี้ ทนอีกนิดเดี๋ยวก็ดีเอง
สู้ด้วยสิ พยายามขึ้นหน่อย
แค่นี้เอง อย่าท้อเดี๋ยวก็ดีเอง
ช่างมันเถอะ อย่าร้องไห้ไปเลย
เรื่องแค่นี้ ทนอีกนิดเดี๋ยวก็ดีเอง

มันเจ็บปวดรู้ไหมแต่ใครจะรู้บ้าง ก็ใจไม่โชว์แผล
ทรมานแค่ไหน แต่ความคิดไม่มีเสียง
ทุกข์ข้างในแทบบ้า ได้แต่ข่มตาไว้
ได้แต่บนว่าเหนื่อย โอ๊ย เหนื่อย
เหนื่อยเหมือนอยากตาย

แต่สุดท้ายก็ลำพัง
รอบๆ กายก็ว่างเปล่า
มองเพดานสีขาว