เพลง : นางลืมทะเล
ศิลปิน : ชาตรี ศรีชล

บ้านเราน้ำเค็มคราน้ำเต็มสุด
จะอ้างว้าง โธ่น้องไม่น่าเลยนาง
เค็มทุกอย่างกระทั่งหัวใจ
ทิ้งหนุ่มทะเล ให้ว้าเหว่จะรู้บ้างไหม
แสงสี เงินทองยั่วใจ
พาเจ้าไปทำให้พี่หมอง..
ซออู้....
...กลิ่นคาวของปลามันช่างน่ารังเกียจ
ผู้คนหยามเหยียด น้องหญิงไม่มอง
เราโตขึ้นมามีน้ำกับฟ้าแหละน้อง
ทำไมจึงต้องมาลืมท้องทะเล
กลับหลงชาวกรุงเกียรติฟุ้งชื่อหอม
ให้เขาดมดอมโดยไม่หันเห
พอพี่ทราบข่าวแสนเศร้าแทบเซ
หรือหนุ่มตังเกไม่มีจะกิน
เพราะชาวประมงผิวไม่ชงด้วยนม
หน้าตาขื่นขม ใครก็ติฉิน
เหม็นสาบไปทั่ว กลิ่นตัวก็ไม่สิ้น
แต่ไม่มีกลิ่น ที่ตรงหัวใจ
น้ำเค็มคือเกลือ แต่ชาวเรือใจซื่อ
ยังคงยืดถือ คำมั่นเอาไว้ รักสาวทะเล
ไม่รวนเรห่างไกล แต่แล้วเล่าใคร
เป็นคนลืมคำ ลืมทะเล สุดคะเน
กว้างใหญ่ มันขืนหัวใจ ของเจ้าที่ดำ
จะทิ้งความเศร้า ลอยเคล้าไปกับ
น้ำ พี่ขอลืมคำ ให้ตามเจ้าไป
อยู่ไหนแก้วตา พัทยา บางแสน
หัวหิน แหลมแท่น เจ้าได้ยินไหม
จงรับไปเถอะ อย่าได้เจอะชาติใด
พี่ขอตรอมใจ อยู่เมืองชลบุรี
เมืองของคาว แต่ว่าสาวใจคด
รักทรยศ จนหมดป่นปี้
สุข เถิดหนาแก้วตาคนดี
เจ้าเกลียดวารี จะรู้ดี เมื่อตรอมใจ