เพลง : สาวนาคนจน
ศิลปิน : เดือนเพ็ญ อำนวยพร

เหม่อมอง
ฉันมองดูท้องทุ่งนา
จนหวาดผวา
จะบ้าตายเพราะความจน
สาวชาวนา
หนุ่มชาวฟ้าหรือจะมาสน
รังเกียจว่าเป็นคนจน
นี่แหละคนแบ่งฟ้าและดิน
ไม่อยากคิด
และไม่อยากหวัง
ใฝ่สูง ชาววัง
เขาคนมั่งคั่งทรัพย์สิน
นาแปลงน้อย
คอยทำก็ไม่พอกิน
พลิกผืนแผ่นดิน
เป็นอาชีพบีบเข้าทุกทาง
.ข้าวไม่มีราคา
ชาวนาก็ไม่มีหวัง
ปุ๋ยแพงจัง
ข้าวเปลือกก็ถูกลูกเอ๋ย
เป็นหนี้สิน
ธ.ก.ส. ตามเคย
ชาวนาเอ๋ย
พูดไม่ได้พูดไปไลฟ์บอย
....
หอยมันก้ม
ละยามเดินต้องไต่
หอยมันก้ม
ละยามเดินต้องไต่
ฮู้เต็มใจฮู้ว่าโตต่ำต้อย
คือหอยก้มไต่ดิน
แม่นโดดดิ้น
ก็กะแด่วแซวตาย
ขากะลาย
ทั้งดำก่ำฮอยซังกล้า
ดำนาก้มละงมๆกลางท่ง
ดำนาก้มละงมๆกลางท่ง
เล็บมือจนว่าห่ง
ละขาส่งกะแลงแอว
หลายป่องแล้ว
แต่หยิบตาปะซุน
เสื้อเอาบุญคั่นมี
อย่างดีกะดำด้าน
ชาวนาไม่หวาน
พูดจาจ๊ะจ๋าไม่เป็น
เว้าออกน้ำลายกระเด็น
เห็นกระเดือก
ไม่เยือกเย็นหวาน
หนุ่มใดสน
คนจนก็ต้องทนทาน
อยากเป็นลูกเขยพ่อฉัน
ต้องมือด้านเกี่ยวข้าวไถนา
.ถึงละเมื่อยามเกี่ยวข้าว
ก็ต้องฟ้าวกุลีกุจอ
ไผละสิมาคิดพ้อ
สวยไม่พอละสาวนางพญา
แก้มก็ไม่น่าหอม
แมมมอมเปื้อนดินเต็มหน้า
ขึ้นชื่อละว่าสาวชาวนา
ใครจะมาร่วมเรียงเคียงนอน
....
ออนซอนน้ำ
ละยามฝนตกเหล่ง
ออนซอนน้ำ
ละยามฝนตกเหล่ง
หนุ่มรถเก๋ง
เขาสะออนดอกฟ้า
ยังมีละหน้าคู่กัน
เขาสิดั้นด้นคั่วมาหยัง
คิดไปตามลำพัง
ผู้เดียวเฮานั่น
.ฝันละผู้เดียวเหี่ยวแห้ง
ลมๆแล้งๆคู่แต่งอยู่ไส
ฮักละบ่มีบ่ได้
ก็บ่ให้ใจคิดฮนฮวย
สาวชาวนาอย่างฉัน
ไม่ฝันถึงความร่ำรวย
ปล่อยให้ลมพัดเย็นส่วย
รูปไม่สวยเหมือนสาวสังคม
....
ตกตมเปื้อน
เรือนกายหมองหม่น
ตกตมเปื้อน
เรือนกายหมองหม่น
ดีกว่าคนหลอกต้ม
ละตกหล่มลมทรวง
เบิ่งท่งกว้าง
บ่อยากห่วงนำหยัง
เบิ่งท่งกว้าง
บ่อยากห่วงนำหยัง
คิดไปตามลำพัง
ย่านป่วยใจฤทัยฮ้อน
ย่านป่วยใจฤทัยฮ้อน