เพลง : สาวคำหล่วง
ศิลปิน : ดอกรัก ดวงมาลา

เทเหล้าขาวลงแก้ว
แล้วกระห่ายลงคอ
คักแท้น้อ บัดยามเมา
ผู้บ่าวแซวบ่มีย่าน
มาเที่ยวงาน ในคืนนี้
กรึบสี่สิบดีกรี
ยามได้ที่บ่ต้องหวง
บ่ต้องห่วง..
สวมวิญญาณ อี่คำหล่วง
ออกไปเต้นอยู่หน้าฮ้าน
บ่เคยย้าน ผู้อื่นซัง เด้นอ..
โอ้...เย้..
..
แก้วแรกบ่ค่อยคักปานใด๋
กรึบมา กรึบไป
โลดหวานลงจ้วยจ้วย
แต่ละจอกปานสามล้อถืกหวย
คำหล่วงบ่สวย
อาศัยเหล้าย้อมใจ
บ่งามกะบ่หนักใจดอก
มีพอได้หยอก
อยู่ผู้บ่าวตาลาย
ขอโทษท่านคุณหญิงคุณนาย
เหล้ามันพาไป
อย่าซาคนมักม่วน
..
ชวนกันดิ้น
ยามได้ยินดนตรี
หมอลำเขาหย่าว
ชวนกันดิ้น
ยามได้ยินดนตรี
หมอลำเขาหย่าว
หย่าว หย่าว หย่าว
ขวดเหล้าขาวยกขึ้นแท้แล้
เทียวแก้บ่ถอย
คนอย่างข่อยหายห่วงทางกิน
คนอย่างข่อยก่อนบ่ทันกิน
ว่าแต่เห็นไผรินลัดคิวชนแก้ว
เมาแล้วหาแนวมากิน
กำหมากถั่วดิน
ป้อมลงเถื่อละกอบ
เขียบกุ้งซื้อมาเป็นกระสอบ
เหลือกินกะมอบ
ให้พระเอกหมอลำ
ขวดเปล่าสี่สิบดีกรี
เคาะใส่ดนตรีป๊อกป๊อกไปนำ
ความฮักแล้วแต่บุญแต่กรรม
โลกบ่เป็นธรรมเกิดมาผู้ฮ้าย
จังหวะเต้นถอยหลังเดินหน้า
หน้าห้าหลังห้า
จนซอดแจ้งจ่างป่าง
คิดแล้วเป็นระยะทาง
คงอยู่ระหว่าง
ขอนแก่นหนองคาย
คำหล่วงบ่เคยห่วงเรื่องรัก
เอามาเกาขี้กลากให้บ๊อผู้ซาย
ขอให้มีเหล้าหลายหลาย
ผู้ส่อนผู้ซาย
แซมแลมโลดตั๊วะแม่

..
คือคักแท้ฉายาอี่คำหล่วง
คักแท้ๆฉายาอี่คำหล่วง
บ่ต้องห่วงว่าแต่ได้ดิ้น
ตีนซิ่นบ่เอา
ค่ำซอดเซ้ายังส่ำเก่าทางวิน
ค่ำซอดเซ้ายังส่ำเก่าทางวิน
บ่เคยหัวตีดิน
ให้หมู่หามดอกเมือบ้าน
ดอกเมือบ้าน เอย..