เพลง : รักที่แสนเศร้า
ศิลปิน : ดาวใจ ไพจิตร

ข่าว..ความรักเราทั้งคู่
ใครก็รู้ทั้งเมืองว่า
เรา..สัญญากันว่าจะรอ
เมื่อผลัด..ไปครองรัก
สืบไป.เธอได้มี.พอ
ให้กระหยิ่ม..ใจ
แม้นไปสู่ขอ
พ่อคงจะยกให้
แดด..จ้าโถฟ้ายังผ่า
คำ..ตอบมานั้นคือว่าไม่
ความ..หวังใด
ละลายแหลกราญ
แทบสิ้น..พลัง
เหมือนได้..ฟัง
คำสั่งประหาร
นั่ง..เหม่อฝัน
ถึงวันแต่งงาน
ด้วยตาที่ชื้นชุ่ม
นี่ พ.ศ.ที่เท่าไหร่
ใย..ไม่เห็น
หัวใจสาวหนุ่ม
ยัง..คิดคลุมถุงชนเช่นนี้
แบบอย่าง..มีเรานี้ก็ทำ
ตามประเพณี
สิ้นวาสนาขอลาโลกที่
ก่อนจะคิดชั่ว
ใช่เนรคุณพ่อ
มือลูกขอพนมไหว้
เตือนหัวใจ ผู้บังเกิดตัว
ลูกเต้า..ใคร
ลูกหญิงลูกชาย
เลี้ยงได้แต่ตัว
ส่วนจิตใจ
เพราะไปกั้นรั้ว
ลูกจึงอายุสั้น

นี่ พ.ศ.ที่เท่าไหร่
ใยไม่เห็น
หัวใจสาวหนุ่ม
ยัง..คิดคลุมถุงชนเช่นนี้

แบบอย่าง..มีเรานี้ก็ทำ
ตามประเพณี
สิ้นวาสนา
ขอลาโลก
ที่ก่อนจะคิดชั่ว
ใช่เนรคุณพ่อ
มือลูกขอพนมไหว้
เตือนหัวใจ ผู้บังเกิดตัว
ลูกเต้าใคร ลูกหญิงลูกชาย
เลี้ยงได้แต่ตัว
ส่วนจิต..ใจ
เพราะไปกั้นรั้ว
ลูกจึงอายุสั้น