เพลง : เผลอ
ศิลปิน : ธเนศ วรากุลนุเคราะห์

แค่เพียงเผลอไป แค่เพียงเผลอไป
แค่เพียงเผลอไป ในวันนั้น รู้ไหม
ไม่ทันรู้ตัว ไม่ทันรู้ตัว
ก็เลยเผลอตัว ไปด้วยกันนั่นแหละ ทุกๆ อย่างก็เลย
ต้องเปลี่ยนไปเลย จากนั้น
ทั้งที่ความเป็นจริง เราเป็นแค่สิ่งกระทบกัน

ธรรมดา (อ๋อเหรอ)

ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน
รู้สึกเสียวซ่านหัวใจ รักฉันก็ไม่รัก
หลงฉันก็ไม่หลง ฉันยังอดโค้งเธอไม่ได้
เธอช่างงามวิไล เธอช่างงามวิไล
เหมือนดังดอกไม้ที่เธอถือมา

แค่เพียงเผลอไป แค่เพียงเผลอไป
แค่เพียงเผลอไป ในเวทนา
ไม่ทันรู้ตัว ไม่ทันรู้ตัว
ก็เลยเผลอตัว ไปในตัณหา (แย่จัง)

ทุกๆ อย่างก็เลย
ต้องเปลี่ยนไปเลย ช้าๆ
ทั้งที่ความเป็นจริง เราเป็นแค่สิ่งกระทบกัน (อ๋อ)

ธรรมดา

ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน
รู้สึกเสียวซ่านหัวใจ รักฉันก็ไม่รัก
หลงฉันก็ไม่หลง ฉันยังอดโค้งเธอไม่ได้
เธอช่างงามวิไล เธอช่างงามวิไล
เหมือนดังดอกไม้ที่เธอถือมา

เคยมองใจ หัวใจตัวเองบ้างไหม
รู้สึกหรือไม่ข้างใน
รักหรือว่าไม่รัก หลงหรือว่าไม่หลง
ทำไมมาโค้งฉันจนได้
มองเข้าไปข้างใน มองเข้าไปข้างใน
เห็นหรือไม่หัวใจของเธอ

แค่เพียงเผลอไป (รู้แล้ว) แค่เพียงเผลอไป
แค่เพียงเผลอไป ในวันนั้น
ไม่ทันรู้ตัว ไม่ทันรู้ตัว
ก็เลยเผลอตัว ทั้งตัวทั้งใจเผลอไปด้วยกัน

เข้าใจแล้ว ทุกๆ อย่างก็เลย
ต้องเปลี่ยนไปเลย จากนั้น
ทั้งที่ความเป็นจริง เราเป็นแค่สิ่งกระทบกัน (โอเครู้เรื่อง)

ธรรมดา (อื้อ)